De knop moest om. Zoveel was duidelijk. Prima constatering, maar helaas had ik geen flauw idee waar ik die knop kon vinden. Niet dat ik al heel fanatiek had gezocht, maar het leek me dat die veelbesproken knop niet heel moeilijk te vinden moest zijn. Als er zoveel mensen over praatten, dan was ie vast te vinden op een voor de hand liggende plaats.
Ik begon de zoektocht daarom in mijn hoofd. Daar vond ik van alles, maar van een knop was geen sprake. Misschien aan de buitenkant van mijn hoofd? Bij onze oudste zoon zat er destijds een knopje op zijn neus dat er bij aanraking voor zorgde dat zijn tong naar buiten kwam. Dus ik duwde op mijn neus. Niets. Nog maar een keer proberen… en wat denk je? Er gebeurde helemaal niets. Zelfs mijn tong bleef binnenboord.

Waar kon dat verdraaide ding nou toch zijn? Ik besloot het los te laten. Laat maar zitten dan die akelige knop. En terwijl ik mijn best deed om de hele mislukte zoektocht te vergeten, werd het me duidelijk. De knop zat de hele tijd verstopt in mijn hart. Mijn verstand schreeuwde al maanden dat het zo niet verder kon, maar zolang mijn gevoel daar niet mee strookte, kon de knop niet om.
Nu is er twee kilo af. De knop is gevonden, de kop is eraf!